San Vito lo Capo

Vrijdag 20 mei

Gisteravond eerst even TV gekeken en daarna wilde Bep scrabbelen.
Dat spelletje met de verdwenen Q zat haar niet lekker en wilde revanche. Twee spelletjes gedaan, en goed opgelet, ik had twee keer de Q en twee keer gewonnen! Sta dik voor!!
Vanmorgen Hollandse lucht, blauw met witte wolken. De Deense club was al vroeg wakker en wij ook. Anders wachten we tot dat de kerkklok om acht uur een mooi liedje speelt maar vandaag er ook vroeg uit.
De Denen waren al vertrokken toen wij om 8.35 de camping verlieten. Dan nog eerst naar de supermarkt om de voorraden aan te vullen. 9 uur reden we daar weg. Over de S 115 naar Marsala. Door veel dorpen die wel brede straten hebben maar aan twee kanten geparkeerde auto's en af en toe dubbel geparkeerd. Marsala door en naar Trapani. Daar zijn veel zoutvelden, waar zout gewonnen wordt in bekkens die vol water worden gepompt en als dat water door de zon verdampt is blijft er zout over. We reden langs Erice, een plaats boven op een berg, van over de 700m, maar het was wat bewolkt en je kunt er met een cabine naar toe en dat is nu net niet Bep haar sterkste punt, dus van afstand langs gereden. Verder langs kale bergen en een stukje langs de Zee. Zo kwamen we om 11 uur in San Vito lo Capo aan. Een grote camping met alle voorzieningen aan de zee. 
Ingeschreven en een mooie plaats uitgezocht. Daar neergezet en stoelen er uit en aan de koffie.
Duitse en een Oostenrijkse buren die best aardig zijn en een praatje mee gemaakt.
We gaan op verkenningsronde over de camping en zien dat het behoorlijk groot is en veel bezet.
We eten buiten want we hebben een plaats waar je alle kanten mee uit kunt.
Na het eten ben ik naar de receptie gegaan en heb daar de overtocht naar Sardinië geboekt.
Meestal heb ik thuis hulp van de kinderen maar moest het nu zelf doen, wel spannend!
Maar als het goed is, is het gelukt en kunnen wij zaterdag 28 mei overvaren.
Wat gedronken en ik had een botanische tuin ontdekt en die samen doorlopen.
Prachtige rozen en allerlei kruiden en planten gezien waar ik het bestaan niet van weet maar de namen stonden er wel overal bij, gelukkig!
Ook veel cactussen en ik kwam met diverse naalden in mijn arm terug bij de camper.
Maar wel erg mooi! 
We hadden de koffie al op en het was al lang tijd voor een koud wit wijntje.
Heerlijk in de zon, wijntje en wat versnaperingen.
Als de zon om 18.50 achter de bomen verdwijnt, gaat Bep baar binnen om weer eten te maken.
Ik blijf nog wat buiten om dit in elkaar te flansen totdat het eten klaar is.
Na het eten samen afwassen en ik nog even naar de rand van de camping gelopen om de ondergaande zon te zien zakken in de Tyreense Zee.